Samen met Maarten van der Graaff schreven we in 2019 voor het project Schrijvers op de vloer een toneelstuk. In de zomer huurden we een stacaravan en schreven Het Lokaal, een stuk over stamgasten wier kroegleven een fulltimebaan is geworden. Ze kunnen niet meer naar buiten, want daar woedt De Storm. Af en toe komt een bezoeker in ‘Stormbestendige kleding’ Het Lokaal binnen en vervallen de stamgasten in een reeks handelingen die De Routine wordt genoemd. In het voorjaar van 2019 improviseerden verschillende acteurs in voorstellingen van Nachtgasten in Theater Bellevue, Toneelschuur Haarlem en Theater aan de Rijn op dit thema en dat materiaal vormde het begin van het uiteindelijke stuk.
Is Het Lokaal opeens gedateerd, ingehaald door de tijd, of zijn er lagen bijgekomen? Zeker is dat je de tekst nu moeilijk los kunt zien van de pandemie. Een fragment:
‘[Kaat houdt haar lege glas omhoog.]
KAAT Campari naar glas.
[Florida schenkt de Campari in.]
FLORIDA Na de Storm kwam Heinz nooit meer langs.
BLIK Heinz had schulden.
FLORIDA Nou en?
BLIK Heinz kon geen Stormbestendige middelen betalen.
KAAT Dus Heinz is dood.
BLIK Precies.
FlORIDA Jeetje. Heinzie.
WIM Stel je voor dat Heinz hier ook nog had gezeten.
KAAT Als Heinz iets kon dan was het zwelgen. Dus ik denk dat hij hier perfect gepast zou hebben.
FLORIDA Toen ze hier de hele boel in dit gedoe wilde veranderen…
KAAT In-sta-lla-tie.
FLORIDA …en ze Heinz hadden gevraagd, denk je dat ie dan getekend zou hebben?’
